charlotje

Dat ben ik nu. Charlotje. Ben 1.78 en echt geen klein, schattig meisje meer, maar belet mijn gasten niet om me altijd zo te noemen. Maar mij hoor je niet klagen, want ik krijg niks dan lof. De gasten apprecieren echt wat ik doe en er is zelfs een Frans madammeke dat naar Jetair Oostende heeft gebeld om te zeggen dat ik 'une petite ange' was. Lief he.

Dat allemaal om te zeggen dat ik tot hier toe m'n werk heeel graag doe.

De foto die je hierboven ziet met de mensen in een restaurant, dat was tijdens een adembenemende excursie in de bergen. Er waren 4 Spaanse mensen als enigen in een groep Belgen en ik had te taak me over hen te ontfermen. Ik moet zeggen, ik heb me ongelooflijk geamuseerd (en zij ook). En ik moet dus absoluut eens naar Asturias he... Het weer tijdens die uitstap was trouwens ongelooflijk... slecht. Ik ben hier nu bijna 2 weken en de zon heeft van die 14 dagen 5 dagen geschenen. Op die uitstap heeft het trouwens heel de namiddag gegoten, maar het had wel iets magisch in de bergen.

Tijdens een van die mooie dagen zijn we ,toen nog met Cindy de gastvrouw, Nathalie de 'oude' animatrice, Karolien de 'nieuwe' animatrice en Cindy, een hostess en een heleboel klanten, waarvan de meesten, wonder boven wonder, van mijn hotel waren, gaan wandelen. (Dit is dus een tangconstructie)

Die wandelingen zijn echt ongelooflijk leuk, zeker als je met een grote groep gaat en het zonnetje schijnt. (zie foto's). Het meisje alleen op de foto, is Cindy, de jongste van ons team en hostess.

Voor de rest had ik het geluk tussen 2 activiteiten door de opening van Terra Mitica (een pretpark) te mogen meemaken. Leuk, maar veel te veel volk en veel te weinig tijd.

En ja, ik doe m'n werk heel graag, maar je moet godverdomme sterk in je schoenen staan, opleiding gehad of niet, ze gooien je in het diepe. En in alle eerlijkheid, ik hou ervan... achteraf.

Maandag werd me gemeld dat dinsdag alle hoge pieten van Jetair zouden komen tesamen met een groep van 60 reisagenten. Ze zouden eventjes naar mijn hotel komen en ik moest dan eventjes de rondleiding doen samen met de directeur. Geen enkel probleem, de directeur sprak de groep in het Spaans toe en en het enige wat ik telkens moest doen, was vertalen naar het Nederlands en Frans, ter plekke voor de groep, terwijl de grote directeur, Bart, naast me stond en commentaar gaf. Tof... Maar ik heb het er fantastisch van af gebracht, al zeg ik het zelf en dat vond de groep ook. Ook de directeur van het hotel is me eeuwig dankbaar, dus dat zit wel goed. Later die avond (lees nacht) zijn Nathalie en Karolien, de 2 animatrices en ik samen met Bart de baas en nog een 10-tal reisagenten het uitgaansleven gaan verkennen. Een gastvrouw zit eigenlijk tussen 2 groepen in. Animators gaan veel uit, hostessen bijna nooit en gastvrouwen ofwel veel ofwel nooit. Cindy zat in de laatste categorie, ik, tja...waarschijnlijk in de eerste. Alles was op kosten van Jetair, we hebben ons ongelooflijk goed geamuseerd, alleen de volgende morgen was net iets minder...

En dan gisteren, zaterdag, heb ik voor het eerst de transfers van en naar de luchthaven gedaan. Je kan dat wel, Charlotte. En hoewel ik mijn collega 2 keer heb moeten opbellen omdat ik niet wist wat gedaan, is het mij maar weer gelukt. Ik had heel veel gasten van mijn hotel en die wisten dat het voor mij mijn eerste keer was. Na mijn uitleg in de bus kreeg ik dan van hen ook een staande ovatie. Je moest eens weten hoe goed je je dan voelt. In de luchthaven moet je de mensen dan helpen en bijstaan en er waren een heleboel mensen die me kwamen zeggen, dat ze nog nooit iemand met zo veel plezier op de luchthaven hadden zien werken, zeker op zo'n onmenselijk vroeg uur (als ik luchthaven heb, moet ik er om 5u uit). Maar ik doe het dus echt heel graag.

En daar zit meteen ook een beetje het probleem. Er is niks wat ik lang supergraag doe en als ik dat ontdek, geraak in in een dipje. Ik had verwacht dat dat dipje, zoals vorig jaar, de eerste maanden zou zijn, maar ik reken er op dat het nog komt, hoe vervelend ook.

Het enige wat ik tot hier toe niet leuk vind is de eenzaamheid. Je emoties worden uitvergroot en ik moet mijn verhaal altijd kwijt, wat niet zo simpel is. Maar morgen krijg ik dus een fiets en dan kan ik Karolien vaak gaan bezoeken in haar hotel, wat wel leuker is.

Voila, ik ben nog honderdduizend dingen vergeten, maar ik moet gaan kwissen, dus tot binnenkort!

En trouwens allemaal bedankt voor jullie commentaren. Het was leuk iets te horen, ook van de mensen waarvan je het niet meteen verwacht.