Ik zal maar beginnen met wat me het meeste bezig houd (en maar goed ook), mijn zwangerschap. Voor diegenen die nog niet op de hoogte waren: Carlos en ik verwachten een zoontje. We zijn echt ongelooflijk gelukkig en beginnen nu ook ons leven min of meer aan te passen aan een leven met een kindje. Ondertussen ben ik 5 maand zwanger en alles gaat heel goed. Het begin was niet leuk. Ik kan het niet anders zeggen, de eerste 3 maanden waren zwaar. Misselijk, moe, prikkelbaar, veel pijn en de ongerustheid dat alles goed gaat of niet.
Ondertussen is die periode al ver achter ons en genieten we er toch meer van. Het enige 'kwaaltje' dat ik heb is de vermoeidheid, maar ik mag echt niet klagen, want ik heb echt een zalige zwangerschap nu. Gisteren ben ik naar het ziekenhuis geweest voor een echografie, de belangrijkste in de hele periode, want op 20 weken is het kindje al echt een kindje en kunnen eventuele misvormingen of ziektes te zien zijn. En ons jongentje is perfect. Het hartje klopt sterk, het heeft niertjes en armpjes, beentjes, nageltijes, haar,...En zelfs voor de geboorte palmt het al het hart in van de verpleegsters. Een hele groep verpleegsters stond gisteren rond het scherm van de echografie te lachen met de onnozele bewegingen die het kindje maakte.Het beweegt namelijk heel veel en dat terwijl het niet echt veel plaats heeft. Naar Spaanse normen is het een groot kindje (ik vermoed dat het dan naar Belgische normen normaal is) en hoewel je natuurlijk kan zien dat ik zwanger ben, heb ik absoluut geen dikke buik. (nog niet...) De datum van de geboorte verschuift telkens, dus we houden het op de eerste 14 dagen van augustus, hoewel de officiele datum nog steeds 15 augustus is.
Ons leven zal dus wel serieus veranderen en dat houdt ook in dat we -weeral- moeten verhuizen. Ons appartement is namelijk op de 4e verdieping en heeft geen lift. Ja, logisch dat dat met een buggy of zelfs met een dikke buik zeer moeilijk is. Al 2 maanden waren we op zoek, maar San Vicente is duur. Of je vindt iets voor 500euro dat of een krot is of geen lift heeft of je betaalt 600 euro en dat is toch echt veel (zeker met de Spaanse lonen).
Een week geleden vertelden we onze zorgen aan Carlos' beste vriend en die vertelde ons dat zijn papa een appartement te huur heeft voor 650 euro, maar dat niemand het wil huren. 650 kunnen wij ook niet betalen maar de beste vriend is dan met de papa gaan praten en omdat hij Carlos goed kent en weet dat we steeds zullen betalen (en omdat het anders toch nooit verhuurd wordt) besloot hij het ons te verhuren voor 550 euro. En hiermee vallen we echt met ons gat in de boter. Het appartement is namelijk nieuw. Er komen nieuwe meubels in, het heeft 3 slaapkamers en het beste van al: het heeft een enorm terras, waardoor we buiten kunnen eten en ook ons kindje veel plaats heeft.(Nee, er kan geen zwembad op het terras, hoogstens een plonsbaddeke) Over een maand trekken we er in en we hopen dat het weer dan eindelijk goed is, zodat we er volop van kunnen genieten.
Jullie zijn weer een beetje op de hoogte. Binnenkort meer en dan probeer ik er ook foto's op te zetten.