Druni, para estar mas que guapa,guapíssima

Druni, daar werk ik. Zo heet de parfumeriewinkel. En "para estar más que guapa, guapíssima" is de leuze van de voorbije 2 weken. Dus om het kwartier, om de 4 liedjes, kondigt er een man aan dat we er in Druni voor zorgen dat je bij ons moet zijn om "mooi te zijn, om supermooi te zijn". Ik werk er nu 2 weken, dus je kan je al inbeelden hoe fantastisch knap ik er ondertussen wel moet uitzien...
Het werk zelf valt goed mee. Het is anders als werken in de Kruidvat, maar dat ligt meer aan de cultuur, dan aan de structuur. Want zoals in elke winkel heb je kassa's, klanten en verkopers. Ik had gelukkig een sterke basis , dus kon ik mij concentreren op de verschillen. Zo ga je in België in het algemeen een winkel binnen, je neemt een mandje of een karretje, wat je ook nodig hebt, gaat naar de kassa, betaalt en bent weg. Verkoopsters zijn er als je echt iets niet weet. Wel dat is hier dus anders... Als klant kom je hier binnen en in 9 vande 10 gevallen is het eerste wat je doet een verkoopster aanspreken. "Ik wil een fruitig parfum" of "ik heb rimpels, welke crème moet ik dan gebruiken?" En de verkoopster begint dan een uitleg over de verschillende types parfums of crèmes. Je moet dus elk product kennen en geloof me, dat is niet gemakkelijk. Bovendien moet dat in het Spaans en ik hoor jullie al denken, dat kan Charlotte met gemak. Oke, ik kan Spaans, maar termen zoals "een smeuïge crème, die gebruikt wordt voor kraaiepootjes en die we dus ook in een rollertjesvorm hebben" begin daar maar eens aan. Af en toe ga ik dus volledig de mist in en ik moet geregeld vragen om de vraag te herhalen, maar er zijn redelijk veel toeristen en de dankzij mijn talenkennis word ik al "onmisbaar" gevonden in de winkel. Hoe onmisbaar ik ben, zal ik deze namiddag weten, want dan moet ik zeggen dat ik naar de trouw van papa ga. Ik weet echt niet hoe ze gaan reageren. Ik heb het geluk een hele toffe bazin (de eerste keer in mijn leven) te hebben, maar elke dag komen er gemiddeld 18 curriculums binnen, dus waarom zouden ze iemand aannemen die niet komt werken?
Wat betreft de collega's heb ik heel veel geluk. De sfeer is heel tof en het zijn heel gewone meisjes. Geen omhooggevallen schminkdozen. En schmink en parfum is nu mijn wereld he. Elke dag moet je helemaal geschminkt zijn met de beste producten en ook moet je natuurlijk rieken naar de nieuwste geurtjes. Carlos vindt het allemaal fantastisch, want ik ruik altijd lekker (en gratis). Het enige nadeel is dat het soms eentonig is (als je uren na elkaar naast een rek parfums mensen moet helpen) en dat het uurrooster raar is. Ik werk 4dagen per week6 uur en dat is dan van 10 tot 16 of van 16 tot 22. Ja ja het is een Spaanse winkel in een shoppincenter en die winkels zijn open tot 22uur. Zaterdag en nog een andere dag doe ik dan 8 uren en dat is dan soms met 3 uur ertussen om thuis te gaan eten, soms heb je een uurtje en moet je daar eten. De tijd met Carlos is dus echt schaars geworden vermits hij om half 8 's ochtends vertrekt en ik meestal om 22u 's avond gedaan heb. En als je dan om 23u thuis komt en nog moet eten en douchen, ben je doodop. (zeker als je er de volgende morgen weer om 7u uit moet). We hebben dus zondag samen en kijken er naar uit om naar de trouw te komen!
Voila, nu weet je weer hoe het met mij is en dan laat ik binnenkort wel weer iets weten.

Een job

Hierbij wil ik jullie dus meedelen dat het mij na 3 maanden zoeken eindelijk gelukt is: ik heb een job. Ik zou supergelukkig moeten zijn en ergens ben ik dat wel, maar langs de andere kant ben ik teleurgesteld. Ik zal beginnen bij het begin. Ze belden mij vrijdag op de gsm om te vragen of ik op sollicitaitegesprek kon komen voor de functie van verkoopster in een parfumerie.. Op die moment had Carlos de gsm en vermits die mij niet meteen kon bereiken dachten we dat het weer niks was, want als je in Spanje niet meteen reageert bellen ze een andere kandidaat op. Ik heb later op die dag dan een boodschap ingesproken op die mijnheer z'n antwoordapparaat en wonder boven wonder belde die zaterdag terug om te vragen of ik maandag op gesprek kon komen, want ze waren echt wel geïnteresseerd. Het gesprek verliep heel vlot en enkele uren later belden ze me dat ik was aangenomen. Carlos en ik supertevreden en bovendien verzekerde Carlos mij dat ik zo'n 900à 1000 euro netto zou verdienen. Fantastisch dus. Vandaag moest ik dan gaan bespreken wanneer ik zou beginnen, wat ik zou verdienen,... Alles goed, ik begin maandag, moet 40 uren werken per week, krijg een uniform, alles goed dus, ...tot ik hoorde hoeveel ik verdien. Ongeveer 750 euro (netto)! Voor 40 uren per week! Als je nagaat dat een gewone, gemiddelde huur hier 600 euro kost, hoe kan iemand dan overleven met 150 euro per maand? En als je kinderen wilt kan je het al helemaal vergeten, want kindergeld of zo bestaat hier niet. Ik ben er echt niet goed van. Het enige wat ik dus kan doen is naar iets beter blijven uitkijken (want eerlijk is eerlijk, verkoopster in een parfumeriezaak is niet iets wat ik mij jaren zie doen) en als je dan toch zo weinig moet verdienen, doe ik echt liever iets dat ik echt graag doe. Voor de moment is dit natuurlijk heel goed en ik ga maandag met volle goesting beginnen (hoewel ik al een fiets en schoenen moet kopen en er dan nog 550 euro overschiet maar soit) en we zien wel hoe het gaat, want volgens vrienden hier gaan ze vreselijk moeilijk doen dat ik naar Belgie ga in september, maar wees gerust ik kom...
En ik heb geluk dat ik zo'n fantastische vrienden heb die België altijd een beetje naar hier brengen. Zo waren vorige week Hannah en Erik op bezoek. Het was heel leuk en gezellig en zo kon ik Erik leren kennen en Hannah kon Carlos leren kennen (in de mate van het mogelijke). Het enige dat ze een beetje over het hoofd gezien had is dat het in augustus in Spanje heet is, heeel heet. Veel hebben we niet kunen doen, maar we hebben genoten van de vele tinto de veranos op het pleintje aan de kerk en ik vond het 2 hele geslaagde dagen.