Na vele weken eindelijk dus nog eens nieuws van mij. Dat ik afgelopen weken niets van mij heb laten horen wil niet zeggen dat het niet goed gaat met mij, het wil gewoon zeggen dat ik te lui ben om mij aan de computer te zetten. En dan zeker in dit hete, hete weer. Voor ik vertrok heb ik vaak moeten horen dat het in Benidorm zalig weer was, in de winter nooit kou en in de zomer nooit te warm. Wel, dat zijn dan mensen die 5 graden in de winter en 40 graden in de zomer aangenaam weer vinden... Al weken is het warm, heel warm.
Al moet ik zeggen dat ik er soms dagenlang niet echt veel van merk. Dan zit ik in mijn geairconditioned hotel. Te wachten op klanten die er niet zijn. Het is namelijk laagseizoen hier bij Jetair en dat vind ik persoonlijk toch net iets minder. Want weinig klanten wil niet zeggen minder werken, dat wil vooral zeggen meer verveling, want ik moet hoe dan ook in het hotel zijn.
Ondertussen heb ik al het heel leuke bezoek gekregen van Kathleen, mijn beste vriendin. Het was heel gezellig, beetje kort, maar het doet toch goed om bij te kunnen roddelen en Kathleen nog eens in levende lijve te zien.
En dan over enkele dagen komt papa. Daar kijk ik ook erg naar uit. Een bed heb ik nog steeds niet voor hem gevonden, want hier in Benidorm een bed vinden in augustus is zo goed als onmogelijk, tenzij je geld te veel hebt. Maar we vinden wel een oplossing...
En op zo weinig tijd gebeurt er hier altijd zoveel dat ik jullie maar een fractie kan vertellen van wat ik te vertellen heb, zeker op deze manier.
Zoals velen onder jullie weten ben ik 2 dagen (alle, het was minder dan 48 uur) in Belgie geweest voor de begrafenis van mijn bomma. Allemaal heel verwarrend. Ook heel veel mensen terug gezien en ik kan maar amper geloven dat het al meer dan een maand geleden was. Het was ook heel dubbel, aan de ene kant was ik heel blij dat ik eventjes terug in Belgie was, maar aan de andere kant was er ook een gevoel van thuiskomen bij mijn aankomst hier in Spanje. Veel mensen waren dan hier in Benidorm, dan ook ongerust dat ik in Belgie zou blijven en mijn ontslag zou geven, wat blijkbaar heeeel vaak voorkomt bij mensen die dan -om welke reden dan ook- eventjes naar Belgie terug keren.
En hoe hard ik de mensen in Belgie soms ook mis, die twijfel was er absoluut niet bij mij. Waarom zou ik alles hier opgeven? Ik heb de Spanjaarden graag en omgekeerd, het is hier ongelooflijk mooi (behalve dan Benidorm, dat me nog steeds niet overtuigd heeft van z'n schoonheid), het is mooi weer, ik heb hier vrienden en zoals ongeveer half Belgie nu wel weet heb ik hier ook een vriend.
Over die vriend en het hebben van een relatie tijdens de job als gastvrouw en terwijl je allebei in hetzelfde hotel werkt, kan ik een boek schrijven, maar laten we het er gewoon op houden dat het VRESELIJK moeilijk is. Gelukkig kunnen we heel af en toe ontsnappen aan de beslommeringen in Benidorm en doen alsof we op vakantie zijn hier in de prachtige omgeving. (zie foto's)
En de momenten dat ik Belgie hard mis, zijn de 'familiemomenten'. Zoals de geboorte van Marie, enkele dagen geleden, het kindje van Leen (de dochter van Lut) en Robert. Het idee dat ik dat kindje misschien pas in november kan zien (in het beste geval) vind ik echt erg. En dan in augustus komt Pieter met zijn vriendin naar Belgie en daar ben ik ook niet bij. Tja, ik weet dat dat de keerzijde van de medaille is, maar het is niet leuk en ik doe dan ook mijn uiterste best om met Kerstmis thuis te zijn.
Al moet ik zeggen dat ik er soms dagenlang niet echt veel van merk. Dan zit ik in mijn geairconditioned hotel. Te wachten op klanten die er niet zijn. Het is namelijk laagseizoen hier bij Jetair en dat vind ik persoonlijk toch net iets minder. Want weinig klanten wil niet zeggen minder werken, dat wil vooral zeggen meer verveling, want ik moet hoe dan ook in het hotel zijn.
Ondertussen heb ik al het heel leuke bezoek gekregen van Kathleen, mijn beste vriendin. Het was heel gezellig, beetje kort, maar het doet toch goed om bij te kunnen roddelen en Kathleen nog eens in levende lijve te zien.
En dan over enkele dagen komt papa. Daar kijk ik ook erg naar uit. Een bed heb ik nog steeds niet voor hem gevonden, want hier in Benidorm een bed vinden in augustus is zo goed als onmogelijk, tenzij je geld te veel hebt. Maar we vinden wel een oplossing...
En op zo weinig tijd gebeurt er hier altijd zoveel dat ik jullie maar een fractie kan vertellen van wat ik te vertellen heb, zeker op deze manier.
Zoals velen onder jullie weten ben ik 2 dagen (alle, het was minder dan 48 uur) in Belgie geweest voor de begrafenis van mijn bomma. Allemaal heel verwarrend. Ook heel veel mensen terug gezien en ik kan maar amper geloven dat het al meer dan een maand geleden was. Het was ook heel dubbel, aan de ene kant was ik heel blij dat ik eventjes terug in Belgie was, maar aan de andere kant was er ook een gevoel van thuiskomen bij mijn aankomst hier in Spanje. Veel mensen waren dan hier in Benidorm, dan ook ongerust dat ik in Belgie zou blijven en mijn ontslag zou geven, wat blijkbaar heeeel vaak voorkomt bij mensen die dan -om welke reden dan ook- eventjes naar Belgie terug keren.
En hoe hard ik de mensen in Belgie soms ook mis, die twijfel was er absoluut niet bij mij. Waarom zou ik alles hier opgeven? Ik heb de Spanjaarden graag en omgekeerd, het is hier ongelooflijk mooi (behalve dan Benidorm, dat me nog steeds niet overtuigd heeft van z'n schoonheid), het is mooi weer, ik heb hier vrienden en zoals ongeveer half Belgie nu wel weet heb ik hier ook een vriend.
Over die vriend en het hebben van een relatie tijdens de job als gastvrouw en terwijl je allebei in hetzelfde hotel werkt, kan ik een boek schrijven, maar laten we het er gewoon op houden dat het VRESELIJK moeilijk is. Gelukkig kunnen we heel af en toe ontsnappen aan de beslommeringen in Benidorm en doen alsof we op vakantie zijn hier in de prachtige omgeving. (zie foto's)
En de momenten dat ik Belgie hard mis, zijn de 'familiemomenten'. Zoals de geboorte van Marie, enkele dagen geleden, het kindje van Leen (de dochter van Lut) en Robert. Het idee dat ik dat kindje misschien pas in november kan zien (in het beste geval) vind ik echt erg. En dan in augustus komt Pieter met zijn vriendin naar Belgie en daar ben ik ook niet bij. Tja, ik weet dat dat de keerzijde van de medaille is, maar het is niet leuk en ik doe dan ook mijn uiterste best om met Kerstmis thuis te zijn.
Nu 2 dagen later, is het gelukt om een bed te vinden voor papa. Hij kan in mijn hotel slapen, maar nogmaals, papa, dat was alles behalve gemakkelijk.
