is het echt geleden van september dat ik nog iets geschreven heb???

Dan is het toch echt ongelooflijk wat er allemaal gebeurt in enkele maanden tijd...

Ik ben ondertussen weer terug van vakantie in Belgie. ..Het was raar om op vakantie te zijn in je eigen land. Ik vond het fantastisch om iedereen terug te zien, om terug lange gesprekken te kunnen voeren zonder je achteraf uitgeput te voelen wegens een taalprobleem, om weer veel (te veel) en lekker te kunnen eten, om te kunnen zagen op het weer, om Belgische tv te kunnen zien, ...

Kortom, ik vond het zalig in Belgie, maar -eerlijk is eerlijk- ik was ook heel gelukkig toen ik terug in Spanje was. Mijn collega's,vrienden, personeel van het hotel en natuurlijk Carlos waren allemaal echt oprecht blij om terug te zien en het is leuk om je zo geliefd te voelen zowel in Belgie als in Spanje.

En dan het weekje vakantie in Spanje... onvergetelijk. Ik heb echt genoten. De eerste dagen had ik ook het geluk warm en mooi weer te hebben en dat doet deugd. Die week 'woonde' ik bij Carlos en het was de eerste keer in lange tijd dat ik een thuis had (begrijp me niet verkeerd, bij Lutgart en papa is het leuk, maar niet echt thuis he). Ik heb ook alleen echt leuke dingen gedaan, zoals met Karolien en Sofie naar een pretpark, naar Alicante gaan, uitgaan met Carlos, veel gaan eten,... En moesten jullie het jullie afvragen, tussen Carlos en mij gaat het heel goed. Het was leuk om zo veel samen te kunnen zijn.

Ik zag er een beetje tegen op om vandaag terug te gaan werken, maar bijna alle klanten kenden mij en en ik ben zowel door de klanten als door mijn vrienden in het hotel heel de dag doodgeknuffeld, dus dat was leuk om zo warm verwelkomd te worden. Ook heb ik lieve, nieuwe collega's waar ik vanavond mee uitga. En ik heb zin in dit seizoen, alleen moet ik serieus afkicken van Carlos en in sneltempo, want van hem elke dag te zien, moet ik terug naar 2 ( jaja, ik kan hem nu 2 avonden per week zien, dankzij een verandering in het programma) dagen per week.

Ik hoop ook veel van jullie te horen, ik heb alleszins het nodige gedaan om het jullie gemakkelijk te maken. Ik heb nu een computer en internet op de kamer, dus kan ik chatten, skypen, mailen,... Je kan me ook bellen, schrijven, ... Kortom, ik ben echt niet zo ver!

vakantie!

Ik heb gewoon eventjes mogen genieten van vakantie! Een avond en een dag lang. En dat samen met Carlos, die speciaal voor de gelegenheid vrij gevraagd had. En wat doet Charlotte als ze vakantie heeft? Op reis gaan. Vermits het binnenland hier adembenemend mooi is, moesten we niet erg veel gaan en we zijn naar het mooie middeleeuwse dorpje Bocairent geweest. De foto's spreken voor zich. En voor de mensen die niet weten wie Carlos is (en die zich dan durven te vergissen), de man op de foto's is telkens Carlos...

Nogmaals, dit is hem dus he:)

Het was ook zalig om buiten Benidorm te zijn en we voelden ons echt op vakantie en zelfs daar laat mijn werk me niet los... We hebben namelijk met een gids een mini-excursie gemaakt naar de grotten, maar het was echt boeiend en leuk en ... vermoeiend.

Maar na een siesta in de namiddag hadden we toch nog genoeg energie om het oudste nichtje van Carlos, Maria (origineel hé) mee te nemen naar het kasteel van Alicante. Het was ongelooflijk gezellig en ook het nichtje was helemaal in de wolken.

Na deze leuke minivakantie had ik terug veel energie om erin te vliegen op het werk en dat is nodig, want er beginnen stilletjesaan terug meer klanten te komen en ze hebben mij vaak nodig op kantoor, dus ik loop vaak van het een naar het ander.

En toen ik dus donderdagochtend op kantoor kwam, lagen daar mijn papieren klaar voor het winterseizoen, met de vraag wat ik wil doen en de beslissing moet op 31 augustus genomen zijn. Buiten Benidorm, heb ik nog de keuze tussen Egypte, Turkije en Tunesië, zoals mijn baas het zo fijntjes verwoordde: dat is wel ver van hier he. Inderdaad, wat te ver van Benidorm...

En vermits er een paar onoplosbare problemen zijn i.v.m. met het werk als gastvrouw hier, vrees ik ervoor, dat dit het einde van mijn carrière bij Jetair betekent, toch voor deze winter, want vanaf volgende zomer zoeken ze misschien opnieuw animators en daar wil ik dan misschien wel over nadenken, maar dat is pas voor heeeeel binnenkort en daar ga ik mijn hoofdje dus nog niet over breken.

En nu ga ik kwissen met mijn klanten, dus tot over een maand of zo:)

eindelijk nog eens nieuws

Na vele weken eindelijk dus nog eens nieuws van mij. Dat ik afgelopen weken niets van mij heb laten horen wil niet zeggen dat het niet goed gaat met mij, het wil gewoon zeggen dat ik te lui ben om mij aan de computer te zetten. En dan zeker in dit hete, hete weer. Voor ik vertrok heb ik vaak moeten horen dat het in Benidorm zalig weer was, in de winter nooit kou en in de zomer nooit te warm. Wel, dat zijn dan mensen die 5 graden in de winter en 40 graden in de zomer aangenaam weer vinden... Al weken is het warm, heel warm.

Al moet ik zeggen dat ik er soms dagenlang niet echt veel van merk. Dan zit ik in mijn geairconditioned hotel. Te wachten op klanten die er niet zijn. Het is namelijk laagseizoen hier bij Jetair en dat vind ik persoonlijk toch net iets minder. Want weinig klanten wil niet zeggen minder werken, dat wil vooral zeggen meer verveling, want ik moet hoe dan ook in het hotel zijn.

Ondertussen heb ik al het heel leuke bezoek gekregen van Kathleen, mijn beste vriendin. Het was heel gezellig, beetje kort, maar het doet toch goed om bij te kunnen roddelen en Kathleen nog eens in levende lijve te zien.

En dan over enkele dagen komt papa. Daar kijk ik ook erg naar uit. Een bed heb ik nog steeds niet voor hem gevonden, want hier in Benidorm een bed vinden in augustus is zo goed als onmogelijk, tenzij je geld te veel hebt. Maar we vinden wel een oplossing...

En op zo weinig tijd gebeurt er hier altijd zoveel dat ik jullie maar een fractie kan vertellen van wat ik te vertellen heb, zeker op deze manier.
Zoals velen onder jullie weten ben ik 2 dagen (alle, het was minder dan 48 uur) in Belgie geweest voor de begrafenis van mijn bomma. Allemaal heel verwarrend. Ook heel veel mensen terug gezien en ik kan maar amper geloven dat het al meer dan een maand geleden was. Het was ook heel dubbel, aan de ene kant was ik heel blij dat ik eventjes terug in Belgie was, maar aan de andere kant was er ook een gevoel van thuiskomen bij mijn aankomst hier in Spanje. Veel mensen waren dan hier in Benidorm, dan ook ongerust dat ik in Belgie zou blijven en mijn ontslag zou geven, wat blijkbaar heeeel vaak voorkomt bij mensen die dan -om welke reden dan ook- eventjes naar Belgie terug keren.
En hoe hard ik de mensen in Belgie soms ook mis, die twijfel was er absoluut niet bij mij. Waarom zou ik alles hier opgeven? Ik heb de Spanjaarden graag en omgekeerd, het is hier ongelooflijk mooi (behalve dan Benidorm, dat me nog steeds niet overtuigd heeft van z'n schoonheid), het is mooi weer, ik heb hier vrienden en zoals ongeveer half Belgie nu wel weet heb ik hier ook een vriend.
Over die vriend en het hebben van een relatie tijdens de job als gastvrouw en terwijl je allebei in hetzelfde hotel werkt, kan ik een boek schrijven, maar laten we het er gewoon op houden dat het VRESELIJK moeilijk is. Gelukkig kunnen we heel af en toe ontsnappen aan de beslommeringen in Benidorm en doen alsof we op vakantie zijn hier in de prachtige omgeving. (zie foto's)

En de momenten dat ik Belgie hard mis, zijn de 'familiemomenten'. Zoals de geboorte van Marie, enkele dagen geleden, het kindje van Leen (de dochter van Lut) en Robert. Het idee dat ik dat kindje misschien pas in november kan zien (in het beste geval) vind ik echt erg. En dan in augustus komt Pieter met zijn vriendin naar Belgie en daar ben ik ook niet bij. Tja, ik weet dat dat de keerzijde van de medaille is, maar het is niet leuk en ik doe dan ook mijn uiterste best om met Kerstmis thuis te zijn.

Nu 2 dagen later, is het gelukt om een bed te vinden voor papa. Hij kan in mijn hotel slapen, maar nogmaals, papa, dat was alles behalve gemakkelijk.

verjaardag

Dank u, dank u, dank u! Ongelooflijk hoeveel kaartjes, berichtjes, telefoontjes, ... ik gekregen heb voor mijn verjaardag. Ik denk dat jullie mij echt wel graag moeten zien... Het deed me echt heel veel plezier en ik heb dan ook een hele leuke verjaardag gehad. Doordat het mijn vrije dag was kon ik echt de dingen doen die ik leuk vond, zoals zwemmen, luieren, roddelen en naar Alicante gaan en bovendien in gezelschap van hele leuke mensen.
Je ziet het, het gaat nog steeds (!) goed met mij.
En tot de volgende keer met een uitgebreider verslag van mijn leven hier.

Wat vind ik toch zo leuk aan Spanje?
Heel simpel: het gevoel dat ik leef.
De dagen zijn hier heel afwisselend, ik ontmoet zo veel nieuwe mensen en ik word geapprecieerd. Dat laaste blijft belangrijk voor mij. Ik ben er nog steeds niet achter waarom ik zo veel bevestiging nodig heb, maar ik heb het echt wel nodig, zo veel is zeker.

En ik leef. Ik doe m'n werk graag en buiten m'n werk kan ik in tegenstelling tot vorig jaar de natuur in. Ik ken de omgeving al erg goed en het is echt een prachtige streek. Het is ook eindelijk beginnen zomeren en dat maakt alles natuurlijk alleen nog maar beter.

Karolien. Karolien is hier eigenlijk m'n beste vriendin, samen met Cindy. We hebben samen vrij, dus we doen altijd vanalles samen. Deze woensdag zijn we naar Mundo Mar geweest (zie foto's), een soort dierentuin met de beste dolfijnenshow die ik ooit gezien heb. Ik ben echt niet voor dierentuinen, maar dit was de moeite. En het beste is, alles is gratis voor ons.

Gisterenavond was het dan Eurovisiesongfestival en meisjesavond. Vermits ik de enige ben met tv en ik vlucht had diezelfde dag (wat wil zeggen dat ik om 5u 's ochtends moet opstaan, maar dan 's avonds niet moet werken) zijn ze allemaal naar mijn hotelkamertje gekomen. Het was supergezellig en absoluut voor herhaling vatbaar!

Op het kantoor gaat alles best goed, hoewel ik overmorgen examen heb en nog niks gedaan heb. Deze namiddag begin ik eraan! Het examen is een idee van Claudine, onze chef, en ze weet hoe ik erover denk. Officieel telt het niet mee, maar ze houden er rekening mee... Wat wil dat zeggen? In ieder geval, zal wel slagen zeker...

Sinds ik met Claudine gesproken heb (zie vorige blog) moet ik minder op kantoor zitten. Perfect! Het is alleen zo dat Claudine me gisteren kwam vragen waarom ik zo'n hekel had aan kantoor, want ik spreek de meeste talen hier en ik doe het heel goed. Ik heb haar bedankt voor het compliment maar uitgelegd dat ik er helemaal kierewiet van werd (dat woord kende ze trouwens niet, ze is Franstalig). Ik heb constant schrik om iets verkeerd te doen, je bent altijd met veel geld bezig en het is altijd veel te druk. In 'ruil' voor minder kantoor moet ik wel in een ander hotel Franse infomeetings geven, want dat is bij sommige van mijn collega's een probleem.

En ik verjaar dus op een woensdag, mijn vrije dag. Fantastisch niet? NEE. Dat is de enige woensdag van heel het seizoen dat ik zal moeten werken want de grote baas komt. Heb al tegen Claudine gezegd dat ze niet kan verwachten dat ik dan vriendelijk kan zijn tegen die grote baas. Ik ben er echt slechtgezind over geweest.

Nog een Jetairnieuwtje: de grote, grote baas is ontslagen met onmiddelijke ingang. Geldverduistering. Voila, mijn intuitie was weer juist. Vanaf de eerste moment dat ik die zag vond ik hem een louche type en hij vond mij ook niet bepaald fantastisch, dus ik ben al blij dat we daar vanaf zijn. Maar hier was het echt wel een bom die viel en er is heel lang en veel over gebabbeld en geroddeld, want heel waarschijnlijk vliegt die ook de gevangenis in.

Oke, ik heb net dit bericht nagelezen en ik spring echt van de hak op de tak, maar dat ligt aan de chaos in m'n hoofd. Ik wil jullie zo veel vertellen dat ik niet weet waar te beginnen en ik geef het - zoals nu- da ook op. Ik ben geen blog- en mailmens maar een belmens, dus als je me wil horen, BEL.

Voila, alles is echt heel goed met mij.

druk

Voor alle ongeduldige mensen, hier ben ik dus nog eens.
En voor alle ongeduldige mensen die het niet weten, voor mij is dit nu het hoogseizoen. In de zomer komen er minder Belgen naar Benidorm, wat natuurlijk goed is voor de mensen die mij in de zomer komen bezoeken.
Op werkgebied heb ik leuke weken achter de rug. Ik had veel Belgen in het hotel, die over alles ontzettend enthousiast waren (ik heb zelfs een enorme boeket bloemen gekregen, wat aan de receptie voor heel wat hilariteit zorgde, vermits de bloemen van een man alleen kwamen, maar soit) en die alle activiteiten meededen.
Nu is het dus eindelijk een beetje rustiger, maar merk nu pas dat ik eigenlijk moe ben. Ga dus een paar dagen wat kalmer aandoen, wat nu best kan, vermits er dus minder en rustiger klanten zijn. Ik moet alleen nog een serieus gesprek voeren met Claudine (mijn chef) waar ik tegen opzie, want ben nog steeds niet erg goed in confrontaties en toch is het nodig. Ben een beetje te goed en laat wat te veel over me heen lopen. Ik moet namelijk veel te veel het werk van een hostess doen ( op kantoor zitten en naar de luchthaven gaan), waardoor ik m'n werk als gastvrouw niet meer goed kan doen en veel te veel uren werk. Gisteren zag ik Sabine, een van de hostessen op het strand liggen, terwijl het niet haar vrije dag was en toen ik vroeg of ze niet moest werken zei ze doodleuk: "nee ik heb luchthaven gedaan deze morgen en dan moet ik de rest van de dag niet meer werken!" En toen was dus de maat vol, want ik moet dan nog wel heel de dag werken. Er zijn ondertussen nog collega's die vinden dat er van mij geprofiteerd wordt.
We zullen dus wel zien zeker...
Foto's zijn er deze keer niet (anders lachen jullie heel de tijd met het slechte weer hier), maar ik zal snel proberen een nieuw berichtje te schrijven in mijn blog met foto's, want binnenkort wordt het en mooi weer en ga ik naar Alicante dus krijgen jullie daar foto's van te zien.
Dus hopelijk nu tot iets sneller (ga echt m'n best doen, maar jullie kennen me al he)
Geniet allemaal nog van het zalige Belgieweer!

charlotje

Dat ben ik nu. Charlotje. Ben 1.78 en echt geen klein, schattig meisje meer, maar belet mijn gasten niet om me altijd zo te noemen. Maar mij hoor je niet klagen, want ik krijg niks dan lof. De gasten apprecieren echt wat ik doe en er is zelfs een Frans madammeke dat naar Jetair Oostende heeft gebeld om te zeggen dat ik 'une petite ange' was. Lief he.

Dat allemaal om te zeggen dat ik tot hier toe m'n werk heeel graag doe.

De foto die je hierboven ziet met de mensen in een restaurant, dat was tijdens een adembenemende excursie in de bergen. Er waren 4 Spaanse mensen als enigen in een groep Belgen en ik had te taak me over hen te ontfermen. Ik moet zeggen, ik heb me ongelooflijk geamuseerd (en zij ook). En ik moet dus absoluut eens naar Asturias he... Het weer tijdens die uitstap was trouwens ongelooflijk... slecht. Ik ben hier nu bijna 2 weken en de zon heeft van die 14 dagen 5 dagen geschenen. Op die uitstap heeft het trouwens heel de namiddag gegoten, maar het had wel iets magisch in de bergen.

Tijdens een van die mooie dagen zijn we ,toen nog met Cindy de gastvrouw, Nathalie de 'oude' animatrice, Karolien de 'nieuwe' animatrice en Cindy, een hostess en een heleboel klanten, waarvan de meesten, wonder boven wonder, van mijn hotel waren, gaan wandelen. (Dit is dus een tangconstructie)

Die wandelingen zijn echt ongelooflijk leuk, zeker als je met een grote groep gaat en het zonnetje schijnt. (zie foto's). Het meisje alleen op de foto, is Cindy, de jongste van ons team en hostess.

Voor de rest had ik het geluk tussen 2 activiteiten door de opening van Terra Mitica (een pretpark) te mogen meemaken. Leuk, maar veel te veel volk en veel te weinig tijd.

En ja, ik doe m'n werk heel graag, maar je moet godverdomme sterk in je schoenen staan, opleiding gehad of niet, ze gooien je in het diepe. En in alle eerlijkheid, ik hou ervan... achteraf.

Maandag werd me gemeld dat dinsdag alle hoge pieten van Jetair zouden komen tesamen met een groep van 60 reisagenten. Ze zouden eventjes naar mijn hotel komen en ik moest dan eventjes de rondleiding doen samen met de directeur. Geen enkel probleem, de directeur sprak de groep in het Spaans toe en en het enige wat ik telkens moest doen, was vertalen naar het Nederlands en Frans, ter plekke voor de groep, terwijl de grote directeur, Bart, naast me stond en commentaar gaf. Tof... Maar ik heb het er fantastisch van af gebracht, al zeg ik het zelf en dat vond de groep ook. Ook de directeur van het hotel is me eeuwig dankbaar, dus dat zit wel goed. Later die avond (lees nacht) zijn Nathalie en Karolien, de 2 animatrices en ik samen met Bart de baas en nog een 10-tal reisagenten het uitgaansleven gaan verkennen. Een gastvrouw zit eigenlijk tussen 2 groepen in. Animators gaan veel uit, hostessen bijna nooit en gastvrouwen ofwel veel ofwel nooit. Cindy zat in de laatste categorie, ik, tja...waarschijnlijk in de eerste. Alles was op kosten van Jetair, we hebben ons ongelooflijk goed geamuseerd, alleen de volgende morgen was net iets minder...

En dan gisteren, zaterdag, heb ik voor het eerst de transfers van en naar de luchthaven gedaan. Je kan dat wel, Charlotte. En hoewel ik mijn collega 2 keer heb moeten opbellen omdat ik niet wist wat gedaan, is het mij maar weer gelukt. Ik had heel veel gasten van mijn hotel en die wisten dat het voor mij mijn eerste keer was. Na mijn uitleg in de bus kreeg ik dan van hen ook een staande ovatie. Je moest eens weten hoe goed je je dan voelt. In de luchthaven moet je de mensen dan helpen en bijstaan en er waren een heleboel mensen die me kwamen zeggen, dat ze nog nooit iemand met zo veel plezier op de luchthaven hadden zien werken, zeker op zo'n onmenselijk vroeg uur (als ik luchthaven heb, moet ik er om 5u uit). Maar ik doe het dus echt heel graag.

En daar zit meteen ook een beetje het probleem. Er is niks wat ik lang supergraag doe en als ik dat ontdek, geraak in in een dipje. Ik had verwacht dat dat dipje, zoals vorig jaar, de eerste maanden zou zijn, maar ik reken er op dat het nog komt, hoe vervelend ook.

Het enige wat ik tot hier toe niet leuk vind is de eenzaamheid. Je emoties worden uitvergroot en ik moet mijn verhaal altijd kwijt, wat niet zo simpel is. Maar morgen krijg ik dus een fiets en dan kan ik Karolien vaak gaan bezoeken in haar hotel, wat wel leuker is.

Voila, ik ben nog honderdduizend dingen vergeten, maar ik moet gaan kwissen, dus tot binnenkort!

En trouwens allemaal bedankt voor jullie commentaren. Het was leuk iets te horen, ook van de mensen waarvan je het niet meteen verwacht.

kou, moe en alleen, maar gelukkig dat ik in Spanje ben

Dit mooie fotootje van Benidorm heb ik vanmorgen getrokken. Zoals je ziet, is het weer heel mooi, maar frisjes en 's avonds, 's ochtends gewoon koud (6-7 graden) en 's nachts vriest het net niet.
Vandaag had ik 'vrij' en heb ik dus een wandeling gemaakt in Benidorm. Het nieuwe gedeelte is precies New York, maar dan klein en lelijk en het oude gedeelte is nog best gezellig.
Belgie ga ik zeker niet missen. Overal waar je ziet zijn er Belgische cafes, slagers, restaurants, gazettewinkels, ... Achter de hoek ligt het cafe 'Oud Antwerpen', naar het schijnt marginaal maar met elke woensdag een zalige travestieshow. Allen daarheen dus! (Voor de Noorwegenliefhebbers: Er is een Noors cafe in de buurt 'Don Quijote', ik zie de link...)

Het hotel is oke, hoewel het hotel waar ik mee samen werk veeeel mooier is. Het eten valt mee en nu is het nog leuk, maar over 4 dagen moet ik altijd alleen eten, wat ik niet echt zie zitten. Heb wel een goede hotelkamer, zonder balkon, maar met grote badkamer. Het hotel is wel fantastisch gelegen. Op nog geen 5 min. van het strand en op de scheiding van oud en nieuw Benidorm.

Cindy, mijn 'voorgangster' is een heel lief meisje, maar een beetje saai. Ze is wel een supergastvrouw en blijkbaar moet je daar wel veel voor opgeven, want je bent echt altijd alleen en volgens haar gaan de job van gastvrouw en uitgaan en jongens niet samen... Ik zal het tegendeel moeten bewijzen he... Ik kan nu nog niet zeggen of de job iets voor mij is, dat zal ook een beetje afhangen van Caroline, de animatrice waar ik veel mee moet samenwerken, maar ik heb het gevoel dat ik te veel een 'teampersoon' ben voor deze job.

De oudjes zijn OVERAL. En 8 graden of 25, dat maakt niks uit, ze lopen toch in hun short en topje (en ik in jas en jeans). Ze zijn tot hier toe heel vriendelijk, maar ik voel me meer een bejaardehulp dan gastvrouw. Tot hier toe is alles nog 'normaal' en heb ik hen nog niet per ongeluk beledigd of uitgelachen tot deze morgen dus. De foto die je hierboven ziet met de oudjes op het strand, wel dat heb ik vanmorgen gezien, maar je kan je het gewoon niet inbeelden. Honderden bejaarden op het strand, boenkeboenkemuziek en de armen in de lucht. Ik heb er echt 10 minuten met open mond naar staan kijken. En hier is dat de normaalste zaak ter werld, elke morgen gebeurt dat en het zijn Spaanse vrijwilligers die les geven.

En deze namiddag ben ik dan op excursie geweest, genaamd Viva Espana. Met 2 bussen boemvol. 88 oudjes en ik was de ster, al zeg ik het zelf. Ze vochten bijna om bij mij aan de tafel te zitten. Papa, ik begin je echt wel te begrijpen... Zo zijn we appelsienen gaan plukken, hebben we Moscatel (een zoete, soort wijn) gedronken, hebben we met een treintje gereden en hebben we o.a. Altea en Calpe bezocht (zie foto's ). Ik heb me echt geamuseerd en heb besloten dat ik zeker gids wil worden. Dat ligt me wel. En de landschappen hier zijn adembenemend mooi. De bergen zijn overal en in combinatie met de zee is dat fantastisch.

Morgen ga ik petanquen met Francinneke (de enige die meedoet) en we organiseren ook een tapaswandeling.

Voor de rest ben ik heel moe en ik heb het meeste schrik voor de eenzaamheid en om altijd alleen op jezelf aangewezen te zijn.

Jullie kunnen altijd commentaar geven onderaan.

Ik heb m'n best weer gedaan, maar als Cindy weg is, heb ik geen computer meer, dus wie weet wanneer ik weer wat kan schrijven.

Alleszins dikke kus

Benidorm, de bommastad van mijn dromen

Hoe begin je aan zoiets?
Een 2-tal weken geleden had ik er geen idee van dat mijn leven weer zo snel zou veranderen. Als kinderanimatrice gaan solliciteren bij Jetair, de volgende dag persoonlijk aangenomen worden door de directeur van Jetair als gastvrouw en de dag daarop in Oostende een cursus van 3 dagen volgen tussen hosts en hostessen. Dat vind ik dus fantastisch! En dat is ook het leven dat ik krijg over 2 weken. Geen dag is dan hetzelfde en er gebeuren veel onverwachte dingen.
Gastvrouw word ik dus. En wat is dat? Dat is het zelf niet zo goed weet. Het vervelende deel is voor mij klachten behandelen, excursies behandelen en infomeetings (een welkomstbabbeltje voor heeel veel mensen in verschillende talen) geven. Wat ik wel graag doe (denk ik): naar de markt gaan, sangria maken, petanque, taallesjes, aquagym, quizjes,...
En ja ik weet het: Benidorm... Ik zal het jullie later wel in geuren en kleuren vertellen (met fotootjes) en ik zal jullie dan ook weten te zeggen of de vooroordelen kloppen. Want de meeste onder jullie ( en ik ook wel een beetje) denken bij Benidorm aan oude mensen met witte sokken en palmboomshorts, veel hoogbouw en veeeeel Belgen.
Ik hou jullie op de hoogte en hoop dat ik een fantastische 7 maanden tegemoet ga!